والقـــلم

ما آدم های بد بختی هستیم. اصلا ما همیشه آدمای بدبختی بودیم و خودمان خبر نداشتیم. خوشی زیر دلمان زده بود! هنوز هم همین طور است. قرار هم نیست به خودمان بیاییم که چقدر بیچاره ایم.

آهااااای بنی بشر!

آهای ملتِ سرخوش و سرمست!

ما ساااااااااااااااالهاست که پدرمان را گم کرده ایم! ما یتیم نیستیم اما م. ما گم شده ایم، سالهای سال است. و اگر غیرت داشتیم این قدر سرگشتیمان به درازا نمی کشید.

خود مستی هم انتظار نداشت این حجم از سرخوشی و بی رگی را.

مست را که بزنی به خودش می آید. ولی ما.

این ها را مینویسم که ثبت شود و به یادگار بماند،

که یاد فرداها بماند؛

که روزی و روزگاری ملتی فلک زده و بحران زده، در جهانی ماتم زده و آفت زده، در روزهایی بلا زده، در واپسین ساعات سال 98 در بزم فلک زدگیشان، به سلامتی همه بد بختی هایشان، زدند و رقصیدند و آتش بازی و ترقه بازی کردند و به خودشان یاد آور شدند که ما مستِ  بیعاری و  خودیم و والسلام.


این را در شبی نوشتم که سالگرد فرار چند ساله ماست به جمکران

زیر لب می‌خواندیم:
مستی نه از پیاله نه از خُم شروع شد

از جاده سه شنبه شب قم شروع شد

و امسالآه

اللهم انا نشکو الیک فقد نبینا، صلواتک علیه و اله، و غیبه ولینا، و کثره عدونا، و قله عددنا و شده الفتن بنا، و تظاهر امان علینا، فصل علی محمد و اله و اعنا علی ذلک بفتح منک تعجله و بضر تکشفه و نصر تعزه و سلطان حق تظهره، و رحمه منک تجللناها و عافیه منک تلبسناها، برحمتک یا ارحم الراحمین.

هرزه کسی است که برای چراندن دل بی قلاده اش حاضر است بر روی هر دل دیگری پا بگذارد، هرزه کسی است که جز به تمنیات دل پر هوسش به چیز دیگری بها نمی‌دهد.

هرزگی آن است که دیگران جز وسیله‌ای برای آسایش زندگی ما، اعتبار دیگری برایمان نداشته باشند.

موجود هرزه، که حیف است نام انسان یا حیوان بر آن گذاشت، خرش که از پل گذشت میرود پی شخص دیگری برای لذت بردن از استفاده از او. این موجودات هرگز از هرزگی سیرنمی‌شوند.

مراقب موجودات هرزه باشید! هرزه ها به هیچ وجه تعهدی به کسی ندارند!

هرزه است دیگر.

شاید شما؛ بازهم. شاید در پی نیازی دوباره. وقتی دیگر.

#هرزه_نباشیم

این متن هیچ اشاره صرفی به هرزگی جنسی ندارد. هرزه بودن همیشه شامل مسائل جنسی و امثالش نیست. :)